MANTIĞIN KÜSÜP TERK ETTİĞİ TOPLULUK: ANKARA EKOLÜ

ANKARA SÜNNETSİZLER EKOLÜNÜN YEDİĞİ NANELERE YAKINDAN BAKIŞ – 24

 

En kara Ankara Ekolü yetiştirmesi Doç. İlyas Canikli'nin Sahih-i Buharî ve Sahih-i Müslim'de de yer alan 12 Halife konulu hadîs hakkında yazmış olduğu şu talihsiz sözlerini tartışıyorduk:

"... söz konusu rivayetlerin, Hz. Peygambere ait olduğunu ihtimal dahilinde görmemekteyiz. Bizi bu kanaate sevk eden bazı etkenler vardır. Bunların başında; söz konusu rivayetlerin isnad bakımından zayıf, kendi aralarında çelişiyor olması, rivayetlere yapılan yorumların durumu daha da zorlaştırması ve on iki halife rivayeti ile Tevrat’ta yer alan on iki melik arasında ilişki kurulması gelmektedir." (s. 197)

Etken adını verdiği vesvese, kuruntu, vehim, uydurma ve safsatalardan üçünü, önceki yazılarda tartışmıştık.

Geriye rivayetlerin "kendi aralarında çelişiyor olması" palavrası kaldı.

Hilafet konulu sahih hadisleri uydurma ilan etmek için sözde akademik çalışma yapıp doktora tezi unvanlı bir müsvedde karalamış olan bu şahsın, çelişkiden bahsettiğine göre, tezinde bunları sıralamış olması gerekiyor.

Güya sıralamış. Okuyalım:

Tespit edebildiğimiz kadarıyla, “On iki halife...” rivayetlerindeki dikkat çeken farklılıkları şu şekilde özetlemek mümkündür: 

Kaynaklarda yer alan on iki halife rivayetinde, on iki halife ile İslâm’ın aziz olacağı, bazı rivayetlerde “On iki emîr” ifadesinin yer aldığı, on iki halife veya on iki emîrin hepsinin de Kureyş’ten olacağı, bazı rivayetlerde on iki halifeden sonra, karışıklığın çıkacağı, bazılarında ise, “On iki halifenin” içinde Ebû Bekir, Ömer ve Osman’ın isimlerinin yer aldığı görülmektedir. Yine bu rivayetlerde göze çarpan ortak nokta, dinin kaim olmasıyla on iki halife arasındaki ilişki ve on iki halifeden sonra yalancı kimselerin ortaya çıkacağı, Müslümanlardan bir grubun, Kisra ailesinin hazinesini ele geçireceği gibi hususların dile getirilmesidir. 

Ayrıca, on iki emîre uyulduğunda, bu dine hiçbir ayrılık ve muhalefet hareketinin zarar veremeyeceği, kıyametin kopması veya on iki halifenin yönetime geçmesiyle bu dinin ayakta kalacağı fikri, on iki halife (emîr) rivayetlerinde dile getirilen hususlardır.

Bazı rivayetlerde Saffah, Mansur ve Mehdî gibi halifelerin isimlerinin yer aldığı görülmektedir. 

Nuaym’ın Fiten’inde yer aldığı şekliyle, “halife” ve “emîr” kavramları yerine, “melik” kelimesi kullanılmaktadır. Halifelerin sayısı ile İsrailoğulları'nın yöneticilerinin sayısı kadar olacağının haber verilmesi de on iki halife rivayetlerinde dile getirilen hususlardandır. Ayrıca bu rivayetlerde, Hz. Peygamberin bu sözü söylerken, hangi mekânda olduğu hususunda birlikteliğin olmadığı görülmektedir. Bazı rivayetlerde Hz. Peygamberin mescidde olduğu ifade edilirken, bir rivayette de Hz. Peygamber’in bu sözü Veda Haccı’nda söylediği görülmekte ve bazılarında, herhangi bir yer belirtilmemekte sadece Hz. Peygamberin insanlara hitap ettiği haber verilmektedir. Bazı rivayetlerin sonunda da bu on iki halifeden ikisinin Hz. Peygamberin Ehl-i Beyt’inden olduğu belirtilmektedir. Ayrıca “Tevrat’ta ümmetin on iki meliki olduğu bildirilmektedir” denmektedir. Neredeyse rivayetlerin hepsinin sonunda, Cabir b. Semure Hz. Peygamberin ne dediğini tam anlayamadığını ifade etmekte, Hz. Peygamberin ne dediğini babasından sorarak öğrendiğini söylemektedir. Kısaca rivayetler tek tek incelendiğinde bazı farklılıkların yer aldığı görülmektedir. (187-8)

*

Evet, bütün yazabildiği bu.

Görüldüğü gibi, ortaya koyabildiği herhangi bir çelişki yok. 

Bozukluk rivayetlerde değil, kendi şaşı ve miyop gözünde.. 

Bulabildiği bir çelişki yok, fakat yalan bol.. 

Mesela "Nuaym’ın Fiten’inde yer aldığı şekliyle, 'halife' ve 'emîr' kavramları yerine, 'melik' kelimesi kullanılmaktadır" diyor (s. 187), biz de "Ne arsız, ne utanmaz adammış" demekten kendimizi alamıyoruz. 

Çünkü söz konusu kitapta yer alan hadîslerde "halife" ve "hulefa" kelimeleri de geçiyor. Nitekim kendisi de, tezimsisinin dört sayfa öncesinde "Nuaym’ın Fiten’inde 'On iki halife' ifadesinden başka, 'On iki emîr' de yer almaktadır" diyor (s. 183). 

İşin en tuhaf tarafı ise şu: Bir önceki yazıda göstermiş olduğumuz gibi, rivayetlerden birinde geçen ribbiyyûn kelimesini melik diye aktarmış durumda.

Bu, şaşılık ve miyopluktan da öte birşey..

Ribbiyyûnu melik olarak görmek için insanda nasıl bir görme bozukluğu olmalıdır, bilemiyorum.

*

Rivayetler arasında bazı farklılıklar bulunması çelişki anlamına gelmez, farklılık ve çelişki ayrı şeylerdir.

İnsanlar bir sözü naklederken bazen (hatta genellikle) kendi kelime dağarcıklarındaki eşanlamlı kelimeleri kullanırlar. Birinin "emir" dediği yerde diğeri "imam" veya "halife" diyorsa, bu, çelişki anlamına gelmez. 

Erdoğan için birisi lider, diğeri reis, ötekisi başkan, bir başkası cumhurbaşkanı, beşinci birisi devlet başkanı, altıncı birisi reisicumhur dediğinde, bunlar çelişki sergilemiş mi olurlar?!

Rivayetlerde melik kelimesinin geçmesi çelişki olarak nitelendirilemez, çünkü bu, bazı halifelerin melik durumunda olacakları anlamına gelir.

Fakat Doç. Canikli melik kelimesinden söz ederken başka bir sahtekârlık daha yapıyor. "Nuaym’ın Fiten’inde yer aldığı şekliyle, 'halife' ve 'emîr' kavramları yerine, 'melik' kelimesi kullanılmaktadır" derken, Fiten'deki "melik" kelimesi geçen rivayetlerin hadîs oldukları izlenimini veriyor..

Oysa, söz konusu rivayetler hadîs değiller.

Başka birilerinin sözü.. (Bakınız: Nuaym, b. Hammad el-Mervezî, Kitabu'l-Fiten, C. 1, Kahire: Mektebetu't-Tevhîd, 1412/1991, s. 96.)

*

Hadîsin nerede söylenmiş olduğu konusundaki ihtilaf da hadîsin kendisine ait bir çelişki olarak görülemez. 

Bu, ravîler arasındaki çelişkidir. 

"Bazı rivayetlerde Hz. Peygamberin mescidde olduğu ifade edilirken, bir rivayette de Hz. Peygamber’in bu sözü Veda Haccı’nda söylediği görülmekte ve bazılarında, herhangi bir yer belirtilmemekte" ise, yapılacak şey, tek kalan Veda Haccı seçeneğini bir tarafa bırakıp sayıca daha çok olan "bazı" rivayetlere itibar etmektir. 

Rivayetlerin bazılarında herhangi bir yer belirtilmemesini sorun yapacak kadar yapmacık bir hassasiyet sergileme aptallığından da uzak durmak gerekir, çünkü hadîs rivayetinden maksat memleket mekânları hakkında bilgi vermek değildir.

Ankara Ekolü mensuplarının idrak zaafiyeti ile malul bir taife olmaları hasebiyle, kafalarındaki takır tukur sesler çıkarıp tekleyen dişlileri çalıştırmak için müşahhas örnek vermek gerekiyor: 

Diyelim ki eski bir dostunuzla, ilk nerede karşılaşıp tanışmış olduğunuz hususunda konuşuyorsunuz. Siz diyorsunuz ki "Fî tarihinde falanca etkinlikte filanca kişi bizi tanıştırmıştı".. Arkadaşınız da, "Ben öyle hatırlamıyorum.. Falanca arkadaşı ziyarete gitmiştim, sen de yanındaydın, o tanıştırdı" diyor. İmdi, sizi bu sırada dinleyen üçüncü bir kişi, "Sözlerinizde çelişki var... Demek oluyor ki siz hiçbir zaman tanışmadınız, böyle bir ilk tanışma hiçbir zaman olmadı" derse, siz onu, "Yaşa, var ol kardeş, biz bunu hiç düşünememiştik" diyerek alkışlar mısınız?

*

Öte yandan, faraza rivayetler arasında çelişki bulunsa bile, bu, çelişen bütün rivayetlerin yanlış ya da geçersiz (uydurma) olması anlamına gelmez. 

Hatta bazen, çelişkili iki ifadeden biri mutlaka doğru olmak zorundadır. Mesela birisi “İlyas Canikli dürüst bir adamdır”, bir başkası da “İlyas Canikli dürüst bir adam değildir” diyerek çelişkili konuştuklarında, bu ifadelerden biri mutlaka doğrudur.

İkisi birden doğru ya da ikisi birden yanlış olamaz.

Bazen çelişen iki ifadenin ikisi de yanlış olabilir, fakat yanlışlıklarının nedeni olarak aralarındaki çelişki gösterilemez. Mesela perşembe günü iki kişiden biri “Bugün çarşambadır”, diğeri de “Bugün cumadır” iddiasında bulunduklarında ikisi de gerçek dışı konuşmuş olurlar, fakat bunun nedeni, birbirleriyle çelişkiye düşmüş olmaları değildir. Gerçek neden vakıaya (realiteye, gerçekliğe) aykırı konuşmuş olmalarıdır. Bu iki kişiden biri “Bugün perşembedir” deseydi yine çelişkiye düşmüş olacaklardı, fakat bundan hareketle ikisinin sözünün de yanlış olduğu sonucuna varamayacaktık.

Kısacası, iki söz (rivayet) arasında çelişki bulunması ikisinin de yanlış olmasını gerektirmez. Ve bunu bilmek için Mantık ilmini okumuş olmak da gerekmiyor, normal bir zekâya ve sağduyuya sahip olmak yeterlidir.

Bazı insanlar yaratılıştan, bu kadarcık bir zekâya bile sahip olmayabilirler, bundan dolayı onları küçümsemek ve tahkir etmek yanlış olur. Fakat bir kimse bilim adamı olarak, akademisyen olarak ortaya çıkıp ahkâm kesiyorsa, ondan zekâ bakımından normal bir insan performansı beklenir.

Hele de dinî konularda ahkâm kesiyorsa..

Canikli’nin böyle bir mantık hatası sergilemesinin nedeni, şayet devasız bir geri zekâlılık değilse, ancak bariz bir kötü niyet ve kalp eğriliği olabilir.. Üçüncü bir şık yok.

Burada sorun salt İlyas Canikli’nin şahsıyla da alâkalı değil.. Tez danışmanı hayırsız Prof. Hayri Kırbaşoğlu ile tez jürisi üyelerinin bu şahsa “Sen ne saçmalıyorsun, böyle tez mi olur!” demeleri gerekirdi.

İmam Buharî ve İmam Müslim’lere çemkiren bu şahsın ahmaklık ve hadsizlik imalathanesinde kahve dövücünün hınk deyicisi rolünü üstlenmemeli, bu cinayete ortak olmamalıydılar.

Fakat mesele onların şahsıyla da ilgili değil.

Ortada laik (siyasal dinsiz) rejim ile mevcut ilahiyatlar arasındaki “örtülü” derin ilişkilere kadar uzanan bir “yapısal bozukluk” var.

*

Evet, bir söz söylemişseniz ve bunu sizden duyan on kişiden beşi "Şöyle dedi", üçü "Böyle dedi", ikisi de "Şunun bunun gibi birşey dedi" diye farklı ifadeler kullanmışlarsa, bundan, sizin o sözü hiç söylememiş olduğunuz sonucuna varılamaz. 

Burada araştırılması gereken şudur: Bunlardan hangisi doğru ya da doğruya en yakın?

Ancak, gerçekte burada tartışma konusu yaptığımız rivayetler arasında böylesi bir çelişki (tezat, zıtlık) mevcut değil. 

Birbirini çürütmeyen farklılıkları çelişki olarak değerlendirmek, çelişki ile farklılık arasındaki ayrımı bilmemek anlamına gelir. 

*

Bu şahsın yaptığı çarpıtmalardan biri de şu:

"Ayrıca, on iki emîre uyulduğunda, bu dine hiçbir ayrılık ve muhalefet hareketinin zarar veremeyeceği, kıyametin kopması veya on iki halifenin yönetime geçmesiyle bu dinin ayakta kalacağı fikri, on iki halife (emîr) rivayetlerinde dile getirilen hususlardır."

Gerçekte "on iki halifenin yönetime geçmesiyle bu dinin ayakta kalacağı fikri" diye birşey yok. Bu, Canikli şaşkınının fikirsizliğinin ve angutluğunun ürünü bir cılk kuruntu.. 

Tam tersi söz konusu, İslam'ın aziz olduğu zamanların 12 halifenin emirlik dönemlerine denk düştüğü bildirilmiş oluyor. 

Bu zavallı akademikimsinin bir başka yalanı da şu: "Bazı rivayetlerde Saffah, Mansur ve Mehdî gibi halifelerin isimlerinin yer aldığı görülmektedir."

"Ler"li "bazı rivayetler"de değil, bir tek rivayette..

Bir tek rivayet bu şahsın elinde bazı rivayetler haline geliyor..

Hayır, vatandaşın mübalağacılığı çocuklar için masal yazıyor olmasından kaynaklanmıyor, yaşı ilerlemiş çocuk ruhlular için doktora tezi karalıyor.. Hem de dinî konuda..

Burada ikinci bir sorun da şu: Bazı rivayetlerden (aslında tek rivayet) söz ederken onlar sanki hadismiş gibi bir izlenim verecek şekilde idare-i kelam ediyor.. Oysa o "bazı rivayetler" (yani tek rivayet) İbn Abbas r. a.'in sözü:

Nuaym’ın Fiten’inde “On iki halife” ifadesinden başka, “On iki emîr” de yer almaktadır. Rivayet İbn Abbas’dan şu şekilde gelmektedir: “...On iki halife sonra emîr..” rivayetin son kısmında ise, İbn Abbas, Saffah, Mansur, Mehdî’nin isimlerine yer vermekte bu işi Hz. İsa’ya kadar götüreceklerini ifade etmektedir. (s. 193)

"İbn Abbas'ın şöyle demiş olduğu rivayet edilmiştir" demesi gerekirken "Rivayet İbn Abbas’dan şu şekilde gelmektedir" diyor.

Sözün söyleniş biçiminden, İbn Abbas r. a.'in Hz. Peygamber s.a.s.'den böyle bir rivayette bulunduğu zehabına kapılıyorsunuz, değil mi? 

Hayır, İbn Abbas Hz. Peygamber s.a.s.'den böyle bir rivayette bulunmuş değil.. Meşhur Saîd bin Cübeyr, İbn Abbas'tan böyle bir sözü nakletmiş. (Kitabu'l-Fiten, C. 1, s. 96)

(Ashab bazen Rasulullah s.a.s.’den duydukları bir hususu, belki naklederken hata yapar da günaha gireriz diyerek kendi sözleriymiş gibi söylemişlerdir. Aynı hassasiyetin bizde de bulunması gerekir. İbn Abbas r. a.’in sözünü İbn Abbas’ın sözü olarak nakletmek, hadismiş intibaını vermekten kaçınmak gerekir. İbn Abbas’ın Kitabu'l-Fiten’de geçen bir sözünü senet tenkidi bile yapmaya gerek görmeden alıp sahih rivayetleri uydurma ilan etmek için kullanmak ilim adamlığı ciddiyeti ile de, ilim ahlâkı ile de bağdaşmaz.)

*

Yukarıda Canikli'den yaptığımız alıntıda şu ifade de geçiyor:

Bazı rivayetlerin sonunda da bu on iki halifeden ikisinin Hz. Peygamberin Ehl-i Beyt’inden olduğu belirtilmektedir. Ayrıca “Tevrat’ta ümmetin on iki meliki olduğu bildirilmektedir” denmektedir. 

Tevrat meselesi yine karşımıza çıkmış bulunuyor.

Tevrat’ta bu ümmetin (halife anlamında) 12 melikinin bulunduğunun bildiriliyor olması mümkün değildir, çünkü Dört Halife (Hz. Hasan’la beş halife) melik değildiler.

Bu ümmetin yüzlerce meliki (padişah, sultan, şah, han vs.) mevcut, fakat bunlar “ümmetin tümüne” hükmedebilmiş değiller.. Bu birlik ve beraberlik olgusu, idarenin Emevîler’den Abbasîler’e geçmesi ile birlikte son buldu, çünkü Endülüs ayrı baş çekti.. Ümmet bir daha da yekpare bir bütün olamadı. Sonraki dönemlerde parçalanmanın boyutları daha da büyüdü. Mesela Osmanlı hilafeti İran, Özbekistan, Fas, Afganistan ve Hindistan (Babür İmparatorluğu) için birşey ifade etmiyordu.

Öte yandan, 12 rakamına ulaşmak için Serc el-Yermûkî gibi Tevrat'a gitmeye gerek yok.. (Eğer haberiniz varsa) Kur'an'a bakmak yeterli..

Nitekim, Canikli şapşalı, tezimsisinde şunu diyor:

On iki rakamı Kur'an’da iki yerde geçmektedir. Bu ayetler şunlardır: “And olsun ki Allah İsrailoğullarından söz almıştı. (kefil olarak) içlerinden on iki de başkan göndermiştik...” 5. Maide,12;. “Biz İsrailoğullarını oymaklar hâlinde on iki kabileye ayırdık. Kavmi kendisinden su isteyince, Musa’ya , ‘Asanı taşa vur!’ diye vahyettik. Derhal on iki pınar fışkırdı...” 7. Araf, 160; On iki sayısının geçtiği bu iki ayetten birincisi, siyasî nitelik taşımaktadır. Ancak Kur'an’da siyasî anlamda “On iki başkan” geçti diye ilgili ayetin yukarda zikrettiğimiz rivayetlerle ilişkilendirilmesi söz konusu değildir. 

Görüldüğü gibi hassas şapşal "Kur'an’da siyasî anlamda 'On iki başkan' geçti diye ilgili ayetin yukarda zikrettiğimiz rivayetlerle ilişkilendirilmesi söz konusu değildir" diyor.

*

Ne demek istiyor?

İki ihtimal var..

Birincisi şu: Canikli "(Hadîs-i şerîfe ait) söz konusu rivayetlerle Kur'an’da yer alan 'On iki başkan' ifadesi arasında ilişki kurmak söz konusu olamaz, bu, yersiz ve gereksiz bir yakıştırmada bulunmak anlamına gelir" diyor olabilir. 

Bu durumda ona, "Peki Tevrat söz konusu olunca bunu niye demiyorsun?" denilir.

İkinci ihtimal, Canikli'nin, "Kur'an ile rivayetler arasında böyle bir ilişkiyi kimse kurmamış, fakat Tevrat ile kurulmuş, o halde Tevrat ile bir ilişkilendirme söz konusu, fakat Kur'an ile ilişkilendirme söz konusu değil" diyor olmasıdır.

Bunun aptalca bir akıl(sız) yürütüş olduğu açık da, bu, Canikli'den beklenebilecek bir angutluk.

Bu durumda da ona şunu demek gerekir: Madem böyle bir ilişki söz konusu olabiliyor, "Tevrat'la değil Kur'an'la ilişkili olması daha akla yatkındır" niye demiyorsun?

Demez!

Demez, çünkü, hadîsi inkâr edip hadîs kâfirliği (örtücülüğü) yapmak için, Kur'an'la ilişkilendirilmesi ihtimalini görmezden gelmesi, hatta görmezden gelmekle de yetinmeyip bu ihtimale karşı Don Kişotvari bir saldırıya geçmesi, "Kur'an ile ilişkilendirme söz konusu değil" demesi gerekiyor.

*

Bununla birlikte, Nuaym bin Hammad’ın Fiten’inde konuyla ilgili bir hadîs yer alıyor.

Fakat İlyas Canikli nedense bu rivayeti görmezden gelmiş.

Ravî, ashabdan Abdullah ibni Mes’ud r. a.. Ondan rivayet edenler sırayla Şa’bî, Mücalid b. Saîd ve İsa b. Yunus.. Hadîs şöyle:

“Benden sonra Musa’nın nakîbleri (nukabâ) sayısınca halife olacak.” (Kitabu'l-Fiten, C. 1, s. 95)

Nakîb, yardımcı başkan demek oluyor. Yahudi milleti Hz. Yakub a. s.’ın 12 oğlunun soyundan gelen 12 kabile (sıbt) durumundaydılar ve bunlardan her birini temsilen bir kişi Hz. Musa a. s.’ın nakibi durumundaydı.

Görüldüğü gibi bu hadiste Tevrat’a herhangi bir atıf yok..

Ortada bu hadîs varken onu görmezden gelmek ve (bir önceki yazıda anlattığımız gibi) Serc el-Yermûkî diye birinin “Tevrat’ta şunu buluyorum. Bu ümmette on iki ribbiyyûn vardır, onlardan biri peygamberleridir. Adetleri tamamlandığında azgınlık yaparlar ve haddi aşarlar, aralarında kötülük ortaya çıkar” şeklindeki sözüne sarılmak ilim adamı ciddiyeti ile bağdaşır mı?!

Üstelik Serc’in sözünü, onun rivayet ettiği bir hadismiş izlenimi verecek şekilde naklediyor ve ribbiyyûn kelimesini de melik olarak aktarıyor.

Dahası, Serc’in sözü halifelerin sayısını 11’e indiriyor (çünkü 12’den biri, peygamberleri).

*

Evet, görüldüğü gibi, Canikli şapşalın çelişki diye sıraladığı (fakat açıkça çelişki demeye cesaret edemeyip farklılık diye aktardığı) hususlar, ciddiye alınacak şeyler değil.

Fakat, bundan hareketle hadîsi uydurma ilan edip selef âlimlerini yalancılıkla ve sahtekârlıkla suçlayabiliyor.

Ve ülkemiz, böylesi ilahiyatçılar ve ekolleri sayesinde İslam'ın değil fakat laikliğin (siyasal dinsizliğin) en sağlam "son kalesi" olma yolunda devasa adımlarla hızla mesafe katediyor. 

Bu alâmetler ülkemizin kıyametini hazırlıyor. 

*

On iki halife hadisini uydurma ilan eden şahsın tezimsisinde şu satırlar da yer alıyor:

Aynı rivayet Ahmed b. Hanbel’in (ö. 241/855)’in el-Musned’inde ise, değişik lâfızla şu şekilde yer almaktadır: “Kureyşten on iki halife yönetime geçtiği müdetçe din her zaman kaim olacaktır. Sonra kıyametin kopmasından önce yalancı kimseler ortaya çıkacaktır. Müslümanlardan bir grup çıkacak, Kisra ve Kisra ailesinin beyaz hazinesini getirecektir. Allah içinizden birinize hayır verdiğinde, önce kendisinden, sonra da ev halkından başlasın. Ben sizi Kevser Havuzu başında bekleyeceğim.” Hadisin ravilerinden Hammad b. Halid güvenilir ve hadisleri sıhhatli kabul edilmiştir. Ummî olup hadislerini yazmaz sadece ezberden okuduğu nakledilmektedir. Ebû Zi’b (Muhammed b. Abdurrahman b. el-Muğîre) (ö. 158/775) hadis rivayetinde güvenilir olarak nitelendirilmiş ve kendisinden hadis rivayet edilmiştir. Buna rağmen onu zayıf kabul edenler de olmuştur. Muhacir b.  Mısmar (ö. 105/724), güvenilir ve rivayetleri sıhhatli olarak nitelendirilmektedir. Dolayısıyla on iki halife rivayetinin Ahmed b. Hanbel isnadı problemsizdir. (s. 177-8)

Problemsizse, niye sen problem çıkarıyorsun, muhterem?

Demek ki hadîste problem yok.. 

Problem, Ankara Ekolü'nünün ve ardındaki "güncellemeci" laik (siyasal dinsiz) derin devlet akıl(sızlığ)ının Goldziher-Schacht tipi muasır medeniyet seviyesini, yani tek dişi kalmış canavarlığı yücelten zihniyetinde.

Bu zihniyet hilafet kurumunu yok etmiş, fakat bunu yeterli görmüyor, “hilafetçi zihniyet”i de yok etmek, kendi laikliğine (siyasal dinsizliğine) uygun bir güncellenmiş İslam üretmek için ilahiyatlar eliyle “dine operasyon çekiyor”.