Arapça'da
ceza, karşılık anlamına gelir. Karşılık olumlu da, olumsuz da olabilir.
Türkçe'de
ise anlam daraltılmış bulunuyor, ceza kelimesi sadece olumsuz karşılık için
kullanılıyor.
Ceza ile
ilgili Arapça bir deyiş şöyle: "El-cezau
min cinsi'l-amel." "Karşılık, amelin cinsinden olur."
Mesela
Allahu Teala zekâtı verilen helal malı bereketlendirir, buna karşılık
faizcinin kazancı bir şekilde erir, batar, gaspedilir.
Evet, ceza
amelin cinsinden gelir. Aldatan, aldatılır. Zulmeden, zulme uğrar. İyilik yapan
da iyilik bulur.
Ziya Paşa
güzel ifade etmiş:
İkbâline idbârına bel bağlama dehrin
Bir dâirede devr edemez çenber-i devrân
Zâlim yine bir zulme giriftar olur âhir
Elbette olur ev yıkanın hanesi vîrân
Ekser görülür çünki ceza cins-i
amelden
Encamda inenden olur rahne-i sûhân.
*
Erdoğan,
Kılıçdaroğlu'nun Alevîlik açıklaması için fitne değerlendirmesi yapmış.
Yeni Şafak'ın haberi şöyle:
Bay Kemal fitne ateşi
yakıyor
Cumhurbaşkanı Erdoğan, yayınladığı videoda “Ben Alevi'yim” diyerek mezhebi
kimliğini öne çıkaran Kılıçdaroğlu’na tepki gösterdi. Kılıçdaroğlu’nun sandıkta
bir kez daha hüsrana uğrayacağını anladığını belirten Erdoğan, “Bu hırsla da
milletimizi birbirine düşürmek için her gün yeni bir fitne ateşi yakmaya
başladı” dedi.
(https://www.yenisafak.com/secim/bay-kemal-fitne-atesi-yakiyor-4525415)
İmdi, Alevî olduğunu söylemek fitne
ateşi yakmak ise, bu ateşi önce siz yaktınız.. Amelinizin karşılığını da bu
şekilde alıyorsunuz.
Ne
ekerseniz onu biçersiniz.
Erdoğan geçmişte “Hz. Ali’yi sevmek Alevîlikse ben dört dörtlük bir Alevîyim” diye konuşmuş biri..
İkide bir “Ben de
Alevîyim” dediği hatırlarda.
Halbuki,
nasıl Hz. Ömer’i sevmek Ömerî olmayı gerektirmiyorsa, Hz. Ali’yi sevmek de
Alevî olmayı gerektirmez.
Sonra,
bu sevme işi neden bu kadar kişiselleştirilsin, tek bir şahsa yönelik olsun ki!..
Eğer
siz tutup böyle konuşur, durduk yere ikide bir “Ben de Alevîyim” derseniz,
Allahu Teala da “Madem Alevîliğe bu kadar meraklısınız, alın size sahici mi
sahici bir Alevî” diyerek bir Bay Kemal’le amelinizin karşılığını verir.
*
Evet, "Ben dört dörtlük müslümanım, çünkü Şeriatçıyım" demediniz.
Çıksın da şimdi bir siyasetçi "Ben Şeriatçıyım, çünkü samimi müslümanım, Şeriatçılık Kur'an'ın emri" desin bakalım..
Alevî olduğunu söylemek marifet değil, Kılıçdaroğlu madem samimi müslüman, Şeriatçı olduğunu söylesin, Casiye Suresi'nin 18'inci ayetinin gereğini yapsın.
Temel Karamollaoğlu
efendi de 23 Nisan vesilesiyle Atatürk’ü minnet ve şükranla anıyor, sanki marifetmiş gibi.
Minnet
ve şükranla anarsan, ona göre de bir karşılık bulursun.
Bunların inandıkları bir “millî irade”
masalı var bir de.
Sen
“Sakın kader deme, kaderin üstünde bir kader vardır” diyen şair gibi, “Sakın
millî irade deme, o iradenin üstünde, milleti yaratıp rızıklandıranın iradesi vardır” diyemezsen, o irade
masalı bir gün seni vurur.
Eğer
bir iradeden bahsedeceksen Allah’ın iradesinden, hükmünden bahset.
Ve
ölçün şunun bunun, milletin veya şahısların iradesi değil, bu iradelerden
bağımsız olan “hak ve hakikat” olsun.
*
Mustafa Kemal’in Fransız Devrimi ihtilalcilerinin ideolojik sığınağı olan “millet iradesi” söylemine ihtiyacı vardı, çünkü bu söylem “Ben millete dayanıyorum” diyerek o günün devlet başkanına kafa tutabilmesinin önünü açmaktaydı.
Zaten
Anadolu’ya Mayıs 1919’da intikal ettiği halde Nisan 1920’ye kadar geçen 11 aylık
(neredeyse bir yıllık) sürede sadece TBMM’yi açmak için uğraşmış, Yunan’a tek
bir mermi bile atmamış olmasının nedeni buydu.
Sonradan
kralları Edward’ı Dolmabahçe Sarayı’nda ağırlayacağı İngilizler de boş
durmamışlar, Ege’de Milne Hattı çizerek Yunan’a “Bu sınırı geçmeyecek,
bekleyeceksin” demiş bulunuyorlardı. “Mustafa Kemal’in rahat rahat Meclis’ini
açabilmesi için zamana ihtiyacı var” dercesine..
Ayrıca
İngilizler, TBMM’nin açılışından hemen önce İstanbul’daki Meclis’i (Meclis-i
Mebusan’ı) kapatarak da Mustafa Kemal’in “millet iradesi”nin temsilcisi haline
gelmesi için gereken zemini hazırlamış bulunuyorlardı.
Sonradan
Atatürk haline gelecek olan Mustafa Kemal istediğini elde edince millet iradesi
göstermelik bir sandık oyunu haline geldi. Kimlerin milletin vekili
(milletvekili) olacağına kendisi karar veriyordu, millet değil.
Adları
milletvekiliydi, gerçekte ise Atatürk’ün vekilleriydiler.
Bu
yüzden de dışımızdaki dünya Atatürk’ü diktatör olarak görüyordu. Atatürk’ün
kendisi de bunu itiraf edip bir başka vekiline, Fethi Okyar’a “Dostlar
alışverişte görsün” kabilinden Serbest Cumhuriyet Fırkası’nı kurdurarak
zevahiri kurtarmak istedi, fakat bu demokrasi ya da halk iradesi tiyatrosunu
sahnelemeyi başaramadılar.
*
Millet
iradesiymiş..
Sene olmuş 2023, hâlâ bu memlekette Atatürk’ün iradesi carî.. Milletin iradesi, Atatürk’ün
iradesinin “vesayet”i altında.. Milletvekilleri, vekilliklerinin tescili için
Atatürk ilke ve inkılaplarına bağlılık yemini etmek zorundalar.
Siz
hangi iradeden bahsediyorsunuz?
Millî Görüşçü Karamollaoğlu, senin gerçekten bir “görüş”ün var mı?!
*
Sözlerimize dikkat etmeliyiz, çünkü o
sözler, Gandi’nin dediği gibi kaderimiz haline gelme istidadına sahiptir:
“Düşüncelerinize
dikkat edin; sözleriniz olurlar. Sözlerinize dikkat edin;
davranışlarınız olurlar. Davranışlarınıza dikkat edin; alışkanlıklarınız olurlar. Alışkanlıklarınıza dikkat edin; karakteriniz olurlar. Karakterinize dikkat
edin; kaderiniz olurlar.”
Çokları bilmez, söz deyip geçer, fakat insanın sözleri de amelindendir..
TDV İslâm Ansiklopedisi'nin
"Amel" maddesinde şöyle deniliyor:
Öte yandan amel, aslında söz ve inanmayı da içine alır.
Nitekim pek çok âyet ve hadiste amel terimi genellikle sözlü
davranışları da kapsayacak şekilde kullanılmıştır. Ayrıca gerek bazı hadislerde
(bk. Buhârî, “Tevḥîd”, 47; Dârimî, “Riḳāḳ”, 28), gerekse başta tasavvufî
literatür olmak üzere diğer İslâmî kaynaklarda iman “kalbin ameli” sayılmıştır.
Bununla birlikte amel kelimesinin iman ve söz dışında kalan tutum ve
davranışlar için kullanımı daha yaygındır. Kur’ân-ı Kerîm’de de bu ayırımın
yapıldığı, meselâ bir âyette sözler (el-kelim) ve amelin (bk.
Fâtır 35/10), bir âyette söz (el-kavl) ve amelin (bk. Fussılet
41/33), birçok âyette de iman ve amelin yan yana kullanıldığı görülmektedir.
