(İlk yayın tarihi: 25 Mayıs 2013, https://tebyin.wordpress.com/2013/05/25/esad-cosanin-olumu-artik-arastirilmalidir/)
Mehmet Çevik
Prof. Dr. Mahmud Esad Coşan hocayı, Türkiye’deki halk kitleleri, bundan 12 yıl [şimdi 24 yıl] önce, 4 Şubat 2001 tarihinde Avustralya’da bir trafik kazasında yaşamını yitirince tanımıştı.
Bakanlar Kurulu kararı ile Süleymaniye Camii haziresine defninin planlanmış olması onu medyanın ilgi odağı haline getirmiş, o zamanki cumhurbaşkanının (Ahmet Necdet Sezer) vetosu üzerine bu iş gerçekleşmemişti.
Esad Coşan hoca, Muhsin Yazıcıoğlu’nu dışardan destek vermeye ikna ederek (Erbakan başbakanlığındaki) Refah-Yol hükümetinin kurulmasını sağlamış bulunuyordu. Ayrıca, 28 Şubat darbecilerinin arzularının hilafına, bu hükümetin yıkılmaması için büyük gayret ve direnç göstermişti.
[Evet, İsrail'in, ABD'nin ve onların yerli-milli işbirlikçi ve acentalarının beynine kan sıçratan Refah-Yol hükümetinin banisi aslında Esad Efendi'ydi.. Nitekim Erbakan, desteğinden dolayı Yazıcıoğlu'na teşekkür ettiğinde "Bana değil, Esad Coşan Hoca'ya teşekkür edin" cevabını almıştı.]
Ancak, Demirel marifetiyle 30 Haziran 1997 tarihinde ANASOL-D hükümeti (Ecevit - Mesut Yılmaz - Bahçeli hükümeti) kurulmuş ve Erbakan’ın siyasî hayatı sona ermişti.
Esad Coşan hoca o sırada Türkiye’de değildi; iki ayı aşkın bir süre önce, Nisan ayı içinde yurtdışına çıkmış bulunuyordu.
Bir daha da dön(e)meyecekti.
*
Bununla birlikte, yaklaşık dört yıl sonra Avustralya’da “sıradan” bir trafik kazasında vefat ettiğinde, yani henüz 28 Şubat’ın bin yıl süreceğini söyleyenlerin “borusunun öttüğü” esnada, birden bire devletin makbul ve muteber adamı haline gelmiş, mezar yeri için Bakanlar Kurulu kararı çıkarılmıştı.
Acaba bu aklı, Bakanlar Kurulu’na kimler vermişti?.. [MİT'çiler olabilir miydi?]
(Merhum Ord. Prof. Dr. Ali Fuat Başgil, Ord. Prof. Dr. Hıfzı Veldet Velidedeoğlu’na cevap verdiği bir yazısında, kendisine yönelik övücü ifadeleri için, “Acaba bu, hangi günahın kefareti?” sorusunu yöneltir.
Acaba yaşıyor olsaydı, Esad Coşan hoca için çıkarılan Bakanlar Kurulu kararı hakkında da, “Acaba bu, hangi günahın kefareti?” sorusunu yöneltir miydi?)
[Bazılarının "devlet aklı" dediği "derin kurnazlık" açısından bakıldığında buna kefaret değil, "riski fırsata çevirme" operasyonu ya da fırsatçılığı demek gerekir.]
*
Esad Coşan hocanın vefatından iki yıl sonra, oğlu M. Nureddin Coşan, onun için düzenlenen anma (yâd) toplantısı sırasında şu ifadeleri kullanmıştı:
“Sevgili liderim, lideriniz Mahmud Esad Coşan rahimehullah iki yıl önce 4 Şubat 2001 Pazar günü müphem bir çarpışma neticesi damadı Ali Yücel Uyarel’le birlikte şehid olmuştu.”
(http://www.iskenderpasa.com/DA143261-DFDD-4813-8263-FCCB97482126.aspx)
Nureddin Coşan’ın “müphem”, yani şüpheli ve soru işaretleriyle dolu olarak nitelendirdiği “çarpışma”, bir silahlı çatışma değildi.
Trafik kazası idi.
Onun için “şehid” ifadesinin kullanılması, kaza eseri ölmediği, kaza süsü verilerek öldürüldüğü düşüncesinin Esad Coşan hocanın yakınları tarafından kabul edildiğini gösteriyordu.
O sıralarda, Yeşil kod adlı Mahmut Yıldırım’ın zamanında Avustralya’ya gidip farklı bir isim altında Esad Coşan hoca ile görüşmüş olduğu yönünde rivayetler duymuş bulunuyorduk.
*
Ayrıca, S. G. adlı bir şahıs, Esad Coşan hocanın ölümünde parmağı olmakla suçlanmıştı.
Bu S. G. ile ilgili olarak haber7.com’da ayrıntılı bir yazı yayınlanmış, fakat nedense ilgili haber yayından kaldırılmış, alıntılayan ya da iktibas yapan da çıkmamıştı. (Buna merhumun oğlu Nurettin'in medya kanalları da dahildi.)
Sadece söz konusu haber değil, haberin kahramanı olan S. G. de, ölümünden önce Esad Coşan hocanın en yakın çevresi içine girmeyi başarmış olan bu esrarengiz şahıs da, birden bire ortadan kaybolup gitmiş, izi tozu silinmişti.
Nereye gittiğini bilen olmadığı gibi, nerden geldiğini bilen de yoktu.
Daha önce nerelerde yaşamış, ne iş yapmış, nasıl bir eğitim almıştı; kimse bilmiyordu.
İsmi üzerinden iz sürmek de mümkün olmuyordu.
*
Doğal olarak bu durum, birçoklarının, söz konusu şahsın gerçek isminin başka olduğunu, S. G. adı altında Esad Coşan hocaya yönelik operasyonda görev almış bir ajan olduğunu, işi bitince başka bir kimliğe (asıl kimliğine veya başka bir sahte kimliğe) bürünmüş bulunduğunu düşünmelerine yol açmıştı.
Böyle düşünenlere göre, şayet gerçek ismi S. G. olmuş olsaydı, hem geçmişinin izlerine (akrabalarına, çocukluk-gençlik arkadaşlarına, okul arkadaşlarına, iş arkadaşlarına, hemşerilerine) ulaşmak mümkün olacaktı, hem de şu anda sürdürmekte olduğu yaşamı hakkında bilgi edinmekte kimse zorlanmayacaktı.
Bu şekilde Dabbetül Arz gibi aniden yerden çıkamayacak, sonra da Hz. İsa gibi, sanki göğe kaldırılmışcasına birden bire gözlerden kaybolamayacaktı.
S. G., birilerinin iddia ettiği gibi bir gizli servis ajanı mıydı?..
Eğer öyleydiyse, hangi gizli servisin, hangi istihbarat teşkilatının ajanıydı?..
*
Tabiatiyle, bu sorulara benim cevap verebilmem mümkün değil.
Ancak, Esad Coşan hocanın ölümünde bir gizli servis parmağının bulunduğuna çok farklı kesimlerin inandığı, yakınlarda yayınlanmış bir kitapta geçen ifadelere de yansımış durumda.
Bir dönem İslâm ve Kadın ve Aile dergilerinin genel yayın yönetmenliğini yapmış bulunan Recep Koçak, iki ayrı haber sitesinde yayınlanan “Merhum Ali İhsan Tola Ergenekon’u Haber Vermişti” başlıklı yazısında şunları söylüyor:
“Yazar İhsan Atasoy, Nur Kahramanları serisinin 12. kitabı olarak Ali İhsan Tola merhumu sevenlerinin ve tanımayanlarının huzurlarına getiriyor….
“Kitabını okunmasını hararetle tavsiye ederken, ilk etapta altını çizdiğimiz birkaç satır ve bazı paragrafları dikkatinize sunacağım..
“Merhum M. Es’ad Coşan Hocaefendi’nin görünüştü bir trafik kazası ve kuvvetle muhtemel bir suikastla aramızdan ayrıldığına inananların sayısı az değil.
“Ali İhsan Tola’nın en yakınlarından Mehmet Başat merhum Tola’yı anlatırken Es’ad Coşan Hocaefendi’nin adının geçtiği kısımda şunları söylüyor;
“ “Hatta o zamanlar istihbarat başkanı ‘MİT bundan böyle hariçte de çalışacak’ diye beyanat vermişti. Onun arkasından [Bediüzzaman’ın önde gelen talebelerinden] Bayram Ağabey’in [yurtdışından dönerken trafik kazasında vefatını], Es’ad Coşan’ın vefatını duyunca, ‘Bak dışarıda çalışacağız demişlerdi. Operasyonları dışarıda da yapmaya başladılar’ demişti.”
(s.240)
(http://analitikbakis.com/NewsDetail.aspx?id=62816&name=Merhum-Ali-Ihsan-Tola-Ergenekon%27u-Haber-Vermisti ;http://www.habername.com/yazi-recep-kocak-merhum-ali-ihsan-tola-ergenekonu-haber-vermisti-9748.htm)
*
Bunun yanı sıra, vefatından bir süre önce, Avrupa’da bulunduğu sırada Esad Coşan hocaya, Fethullah Gülen’in haber göndermiş, onu ABD’ye davet etmiş olduğu da söyleniyor. (Bunu Av. Hüseyin Yürük, analitikbakis.com‘da yazmıştı.)
Bunu teyid ettirmek bana düşmez. Ancak, Fethullah Gülen hayatta; isteyen söylentinin doğru olup olmadığını sorup öğrenebilir.
[Tahmin edilebileceği gibi, 12 yıl önce yaptığımız bu çağrı derin bir "sessuzluk" vadisinde hiçbir yankı uyandırmadan yitip gitti, ve Fethullah öldü.. Ancak Yürük hayatta, haber kaynaklarını açıklayabilir ve olayın ayrıntılarına açıklık getirilmesini sağlayabilir.]
Onun (Fethullah'ın) devletin çeşitli kademelerinde adamlarının bulunduğu, istihbarat kanallarının güçlü olduğu hep savunuluyor.
Esad Coşan hoca, ABD’ye gitmemiş, tercihini Avustralya’dan yana yapmıştı.
[Esad Efendi, 28 Şubat sürecinde MİT'e ve darbeci askerlere şirin görünmek için omurgasızlık yapan Gülen hakkında "Ona 'hoca' demeyin" demiş bulunuyordu..
Gülen'in kalite ve kalibresi o zaman net bir şekilde ortaya çıkmıştı, fakat hesabını kitabını gayet iyi bilen siyaset kurtları "menfaat icabı" anlamazlıktan geldi, onun için hoca bile değil hocaefendi demeye devam ettiler..
Buna 28 Şubat'ın sümbüllerinden Devlet Bahçeli de dahil.
2010'lu yıllarda bile Gülen için "hocaefendi" diyebildi.]
*
Yine, Esad Coşan hocanın son haccı sırasında MİT’ten bir heyetin onunla görüşmüş olduğunu, Coşan hocanın çevresindekilere, “Bana yapmış oldukları teklifleri reddetmeyip de kabul etmiş olsaydım, siz de rahat ederdiniz” demiş bulunduğu duyulmuştu.
Acaba MİT’çiler ne tür “rahatlık” tekliflerinde bulunmuşlar, karşılığında ne istemişlerdi?
İstedikleri karşılık, birtakım yeni (laikçilik açısından zararsız) söylemlerin benimsenmesi (Şeriatçılık yerine riyakâr ahlâkçılık yapılması, boz ya da yoz kurtçuluğa doğru yelken açılması vs.) ve farklı politik tercihlere yönelinmesi olabilir miydi?
Ve MİT'çiler, red cevabı alınca hangi B planı için düğmeye basmışlardı?
Yoksa, bir B planları mevcut değil miydi?..
*
Bununla birlikte, MİT’in, İhsan Atasoy’un kitabında geçtiği şekilde şaibe altında bırakılması, Esad Coşan hoca gibi bir isimle ilgili olarak bu şekilde zan altında kalması hiç de hoş değil.
Ancak, herkesin bildiği üzere, bunun tek sorumlusunun MİT’ten şüphelenen kesimler olduğu söylenemez.
Maalesef bu kurum çalışanlarının bazılarının “sabıkası” hayli kabarık.
Şayet bir araştırmacı-gazeteci ilgili haber ve yazıları derleyecek olsa, ne yazık ki, ortaya ansiklopedi hacminde bir eser bile çıkabilir. [Sadece meşhur MİT'çi Mehmet Eymür'ün atin.org sitesinde aktarılanlar bile yeterli.]
Bilindiği gibi, Ergenekon davası yüzünden MİT mensubu Kaşif Kozinoğlu tutuklanmış bulunuyordu. Diğer tutuklular arasında deşifre olmamış MİT ajanları var mıdır, bu konuda birşey söyleyemeyiz.
Şahsen, MİT’in Esad Coşan hoca ile ilgili olarak zan altında kalması, beni herhangi bir şekilde memnun edecek birşey değil.
Tam aksine, rahatsız eden bir durum.
Onlara akıl vermek bana düşmez, ama hiç değilse şu S. G.’nin geçmişini aydınlığa kavuştursalar, onların bu şekilde zan altında bırakılmasına gönülleri razı olmayanların yanan acılı yüreklerine su serpmiş olurlar.
Prof. Esad Coşan Hocaefendi'nin talebeleri olarak bu kadarcık birşeyi istemeye hakkımız yok mudur?
Çok şey mi istiyoruz?
*
Bu söylediklerimiz, masumiyetini kanıtlamak istediğini, böylesi bir derdi bulunduğunu dile getirmiş olan S. G. için de geçerli tabiî ki.
Böylece, salt S. G. ismi etrafında koparılan gürültünün, bu isimle ilgili yayınlar çerçevesinde yürütülen tartışmaların ve gündeme getirilen farklı spekülasyonların, bir “örtbas öyküsü“ne (cover story) inandırıcılık kazandırma ameliyesi olmadığı da anlaşılmış olur.
Yani S. G. isminin sahte olabileceğinin düşünülmesinin önüne geçmek için birilerinin bize “Cambaza bak cambaza!” dememiş olduğunu anlarız.
Şayet S. G., geçmişi üzerindeki esrarengiz örtüyü kaldırır, nerede doğduğunu, çocukluğunun nerelerde geçtiğini, hangi okullara devam etmiş olduğunu açıklarsa (yani başkalarının onun komşularına ve okul arkadaşlarına ulaşmalarına imkân verirse), üzerindeki şüphe bulutlarını dağıtma yolunda önemli bir mesafe katetmiş olur.
Yoksa, bu pilav daha çook su götürür.
*
("Cover story" demişken.. Çok daha ilginç bir “hikâye”yi Takvim gazetesi yazarı Emin Pazarcı, 8 Mart 2012 tarihinde gündeme getirmişti.
“Şüpheli Barnabas Ölümleri” başlığı altında önce Muhsin Yazıcıoğlu “kaza”sını Barnabas İncili’ne bağlamış, daha sonra da “tavşanın suyunun suyu” kabilinden, Muhsin Yazıcıoğlu’nun şahitliğini bahane ederek, Esad Coşan hocanın sözkonusu İncil’e olan bilmediğimiz “yakın” ilgisi ile Avustralya’da geçirdiği trafik kazası arasında bağlantı kurmuş ve bizleri "aydınlatmıştı".
Ona inanacak olursak, “derin” hristiyan çevreler, Barnabas İncili‘ne sadece “ilgi” duymakla yetinenleri bile öldürüyorlardı [http://www.takvim.com.tr/Siyaset/2012/03/08/supheli-barnabas-olumleri].
Pazarcı’nın, bir televizyon programında Namık Kemal Zeybek’in kendisi için kullandığı “Sen buraya ajan olarak gelmişsin!” şeklindeki ifadeden nedense çok etkilenmiş ve programı terk etmiş olduğu görülüyor. Bkz.http://www.takvim.com.tr/Yazarlar/emin_pazarci/2011/02/27/zeybekten_buyuk_ayip;http://yenisafak.com.tr/gundem-haber/el-cezire-turk-yayininda-kavga-27.02.2011-305433.
[Tesadüfe bakın ki Pazarcı gibi isimlerin köpürttüğü "katil Barnabas İncili" hikayesi "devlet desteği"ne de mazhar oldu, tiyatrocu Ahmet Yenilmez Kültür Bakanlığı'nın teşvikiyle hikayenin filmini de çekti:
Sevdam Gözlerinde Kaldı.])
Peygamber Efendimiz sallallahu aleyhi ve sellem gelecekle ilgili haberler vermiş, istikbalde neler olacağını bildirmiştir. Kendisini Atatü...
