SANA MECLİS'İN YOLLARI...

 

Yeni Şafak yazarı Prof. Hayrettin Karaman gibi Erdoğanistler "şahsım" gibilerin Cumhurbaşkanı Erdoğan'ın söylemlerine yönelik eleştirilerini ya sağır numarası yapıp duymazdan geldikleri ya da ahmak veya dalgın rolü oynayarak anlamaz göründükleri için, bir önceki yazıda anlatmaya çalıştığımız meseleyi biraz daha açalım.

Bizim anlatmak istediğimiz şu:

Erdoğan'ın başında bulunduğu AK Parti siyasi düşünce olarak İslamcılığın fikri takipçisi değildir. 

Dolayısıyla, İslamcı olanların onu İslamcılık adına eleştirmeleri doğaldır.

Bu parti, kuruluşu itibarıyla İslamcı değildir. 

Manevi değerlere gösterdiği hassasiyet onu İslamcı yapmaz. 

Parti programında buna dair tek bir ibare yok. 

Tam tersi mukaddes değerlere saygılı ama yerini ortada ve hatta Batı’da konumlayan bir partidir. 

Ancak bu saygı, Erdoğan'ın Mısır ve Tunus'ta yaptığı "Şeriat'e karşı laiklik (siyasal dinsizlik)" çağrısının ortaya koyduğu gibi, "putperest, pagan ya da dinsiz" değerimsilere gösterilen saygının yanında biraz zayıf kalmaktadır. 

Bu parti hakkındaki ‘İslamcılık’ tanımlaması, dönemin medyasının tanımlaması olmuş, parti buna hep itiraz etmiştir. 

Kurucuları da sonraki milletvekili seçimlerindeki tablo da bunu yansıtır. 

Solcu, Kemalist, liberal birçok insan bu çatı altında ortak siyaset yapabilmiştir. 

“Muhafazakârlık’’ lafı da bu sürecin neticesi olarak partinin kimliğine oturuvermiştir. 

2004 bu tanımın kullanılmaya başladığı yıldır. Liberal ekiplerin bu süreçte fikri anlamda etkisi büyük olmuşsa da bu kavramı AK Parti’nin fikri zeminine yerleştirenlerin başında Yalçın Akdoğan ve Ömer Çelik gelir. 

Yalçın Akdoğan bilmediğimiz bir adam değil..

Özel hayatındaki ilginçlikler yabancı büyükelçiliklerin raporlarına girmiş olan "Aşk, puro ve motosiklet" virtüözü Ömer Çelik de hepimizin bildiği biri..

Adam AK Parti'nin sözcüsü.. Bakanlık da yapmıştı. Partinin durumu buradan anlaşılabilir. 

Elbette çoğul bir yapıda bu meseleler şimdi hatırlayamadığım çok kişi tarafından dile getirilmiş, ortaya atılmış olabilir. 

Ama benim bu parti hakkındaki fikri takibim bu yöndedir. 

*

Yukarıdaki tespitler ışığında varılacak sonuçlar, şunlardır:

Erdoğan'ın lideri bulunduğu AK Parti'nin İslamcılık (devleti İslam devleti haline getirme) diye bir derdi yoktur.

Bu parti, bir "düzen" partisidir.

İçinde her türden adam vardır: Kemalist, solcu, ırkçı, dinci/dindar, laik, İslamcı, eyyamcı, liberal, müslüman, hristiyan (Ermeni)...

Mukaddes değerlere saygılı olduklarını söylemekteler, fakat bu saygı, "Allah'ın indirdiği ile hükmetmeyenler" konulu ayetlere sıra geldiğinde buharlaşabilmektedir.

Dolayısıyla, İslamcıların bu partinin "İslamcılık dışı ya da karşıtı" söylemlerine itiraz etmeleri doğal karşılanmalıdır.

Bir İslamcının Erdoğan'ın her sözünü İslam'a uygun kabul edip onaylaması düşünülemez. Çünkü, parti olarak İslam'a uygunluk diye bir dertleri de, iddiaları da bulunmamaktadır.

Bununla birlikte, bu partinin Müslümanlar için faydalı hizmetleri de yok değildir.

Fakat bu, kendilerine ait laik (siyasal dinsiz) söylemleri İslamcıların onaylamalarını ya da bu hizmetlerin hatırına İslamcılıktan vazgeçip Erdoğan gibi laiklik (siyasal dinsizlik) savunucusu haline gelmelerini gerektirmez. 

Dolayısıyla bir İslamcının Erdoğan'a "Bu Kemalist ve laik (siyasal dinsiz) devletin cumhurbaşkanı olduğunun farkındayız, fakat laiklik meselesinde Atatürk'ün izinde gittiğin, Şeriatçı olmadığın için, Şeriat nazarında biat edilecek evsafta bir adam değilsin" demesinden daha doğal birşey olamaz.

(Tabiatiyle bir İslamcı/Şeriatçı, "Ben İslamcı değilim, müslümanım" diyen Temel Karamollaoğlu gibi tutup Kılıçdaroğlu'nun peşine de takılmaz, Erdoğanizm'den kaçarken Kemalci hale gelmez.)

Erdoğan Bey tenezzül edip İslamcı olmayacak, laiklik (siyasal dinsizlik) havarisi ve ihracatçısı olacak, fakat biz Erdoğancı olacağız, öyle mi?!

Yok öyle yağma!

Erdoğan gibi konuşmak gerekirse: Yok öyle 25 kuruşa simit!

*

Okumakta olduğunuz yazının ilk bölümünde yer alan koyu (bold) kelimeler ve cümleler, bize ait değil..

Bunları yazan bir Yeni Şafak gazetesi yazarı: Ayşe Böhürler.

Bu bayan, AK Parti'nin kurucularından.. MKYK üyesiydi.

Son seçimlerde milletvekili aday adaylarını "mülakat" ile sınava tabi tutan komisyonlardan birinde görev yaptı.

Ve kendisi de Kayseri'den milletvekili adayı oldu.. Seçildi.

Sözleri, Akparti'nin "içeriden çekilmiş" sahici bir fotoğrafı durumunda.

Kendileri bütün bunları övünerek yazıyorlar, biz söyleyince ise kötü oluyoruz.

Evet, bu bayan aynen şunları yazmıştı:

“AK Parti siyasi düşünce olarak İslamcılığın fikri takipçisi ya da zirvesi değildir. Kuruluşu itibarıyla İslamcı değildir. Manevi değerlere gösterdiği hassasiyet onu İslamcı yapmaz. Parti programında buna dair tek bir ibare yok. Tam tersi mukaddes değerlere saygılı ama yerini ortada ve hatta Batı’da konumlayan bir partidir. ‘İslamcılık’, dönemin medyasının tanımlaması olmuş, parti buna hep itiraz etmiş. Kurucuları da sonraki milletvekili seçimlerindeki tablo da bunu yansıtır. Solcu, Kemalist, liberal birçok insan bu çatı altında ortak siyaset yapabilmiştir. İlk yerel seçimlerde CHP’den gelmiş çok aday ile konuşmuş birisiyim. “Muhafazakârlık’’ lafı da bu sürecin neticesi olarak partinin kimliğine oturuvermiştir. 2004 bu tanımın kullanılmaya başladığı yıldır. Liberal ekiplerin bu süreçte fikri anlamda etkisi büyük olmuşsa da bu kavramı AK Parti’nin fikri zeminine yerleştirenlerin başında Yalçın Akdoğan ve Ömer Çelik gelir. Elbette çoğul bir yapıda bu meseleler şimdi hatırlayamadığım çok kişi tarafından dile getirilmiş, ortaya atılmış olabilir. Ama benim fikri takibim bu yöndedir."

(Ayşe Böhürler, "Sorun muhafazakârlık mı popülizm mi?" Yeni Şafak, 9 Mayıs 2020)