ERDOĞAN’I DİKTATÖRLÜK VE FAŞİSTLİKLE SUÇLAYANLARIN BİR BÖLÜMÜ ÇOK DAHA KÖTÜLER

 

Erdoğan, masum bir peygamber değil, doğruları ve yanlışları olan biri..

Eleştirilmesi de son derece normal. Hatta, gerekli.

Ancak, onu eleştirenlerin bir bölümünün, eleştirdikleri hususlarda çok daha kötü bir durumda bulundukları kesin.

Ahmet Altan, bunlardan biriydi..

Bir yazısında şunları savunmuştu:

Muhtarlarla kaymakamları birer “muhbire” çevirmeye uğraşan cumhurbaşkanı, kaymakamlara “mevzuata aldırmayın” talimatı verip onları kuralların dışına çıkmaya zorlarken aynen şöyle diyor:

“Bakın sizlere, sevgililer sevgilisinden bir talimat, ‘Müslüman aynı delikten ikinci defa ısırılmaz’.”

“Sevgililer sevgilisi” bildiğiniz gibi Hazreti Muhammed.

Kaymakamlara talimatı “peygamber” veriyor.

Birincisi Hazreti Muhammed ne kadar değerli olursa olsun, Türkiye Cumhuriyeti’nin kaymaklamlarına “talimatları” anayasa ve yasalar verir.

İkincisi bu ülkenin kaymakamları ne zamandan beri “Müslüman” kimliğiyle talimat alıyor?

Bu ülkenin insanlarının ve görevlilerinin “resmi” kimlikleri Müslümanlık değildir. Onların ortak kimliği “Türkiye Cumhuriyeti vatandaşı” olmalarıdır…

Müslüman olmak zorunda değiller, isterlerse Hıristiyan, Yahudi, Ermeni, Mecusi, isterlerse dinsiz de olabilirler.

Müslümanlık kimliğini tek ve resmi kimlik haline getirmeye çalışarak laikliği de yok ediyorlar.

Bir de “ne o, Müslümanlıktan rahatsız mı oldun” kabarmasıyla yapıyorlar bunu.

Sanki laikliği yok etme hakkına sahiplermiş gibi…

AKP oy alacak diye bu ülke laikliğinden vaz mı gececek?

Laik bir ülke isteyen milyonlarca insan ne olacak?

Bu kimliği böyle keyfinizce değiştirmeye kalktığınızda çok açık bir anayasa suçu işliyorsunuz.

(http://www.haberdar.com/ayakta-duramazlar-makale,724.html)

*

Ahmet Altan, bu ifadeleriyle, gerçekte din ve vicdan hürriyetine karşı olduğunu, fikir özgürlüğü diye birşey tanımadığını ortaya koymuştu.

Evet, adamın yukarıya aldığımız ifadelerinde zerre kadar bile doğruluk payı yok.

Erdoğan, Resulullah sallallahu aleyhi ve sellemin talimatından söz ederken talimat kelimesini yanlış yerde kullanıyor. Fakat Resulullah s.a.s. şu anda hayatta olmadığı ve bu sözü Türkiye Cumhuriyeti kaymakamları için söylemediğine göre, bunun neresi mevcut Anayasa’ya aykırı olmuş oluyor?

Ahmet Altan’a göre, talimatı anayasa ve yasalar verirmiş..

Beyinsiz adam, talimatlar sadece anayasa ve yasalarda geçen ifadelerden mi ibaret?!..

Mesela bir başbakan “Şu sorunu çözün, şu işi yapın!” diye talimat verdiğinde, anayasa ve yasa maddelerini mi aktarmış oluyor?!

Mesela Atatürk, Hz. Ömer‘in “el-Adlü esasü’l-mülk” sözünü “Adalet mülkün (hakimiyetin/egemenliğin) temelidir” şeklinde Türkçeleştirip aktardığında, ve siz bunu mahkemelerin duvarına yazdığınızda, anayasa ve yasaları çiğnemiş, laikliği yok etmiş mi oluyorsunuz?

*

Nasıl bu kadar kafasız, bu kadar beyinsiz, bu kadar düşüncesiz, bu kadar kindar, bu kadar tahammülsüz, bu kadar bağnaz, bu kadar hınçlı, bu kadar hoşgörüsüz, evet, bu kadar yasakçı nasıl olabiliyorsunuz?

Bir cumhurbaşkanı çıkıp Rousseau‘dan, Montesquieu‘dan, Locke‘dan, Hobbes‘tan vs. alıntı yaparsa sorun yok, fakat Hz. Peygamber sallallahu aleyhi ve sellemden bir cümle aktarırsa, bu, laikliğin yıkılması, Anayasa’nın çiğnenmesi anlamına geliyormuş.

Bundan daha büyük faşistlik, bundan daha dehşetengiz bir diktatör ruhluluk, bundan daha büyük bir “fikre müsamahasızlık” olabilir mi?!

Hz. Peygamber s.a.s.’den sadece bir sözün aktarılmasını bile laikliği çiğneme olarak görüyorsan, senin savunduğun şeyin tam adı laiklik değildir, İslam düşmanlığıdır.

Sen, müslüman kimliğinin düşmanısın!

Sen, din ve vicdan hürriyetinin düşmanısın!

Sen, Hz. Peygamber s.a.s. düşmanısın!

*

Erdoğan, materyalizmin/maddeciliğin temsilcisi olan Marx‘tan, insanın hayvandan türemesi teorisini uyduran Darwin‘den vs. alıntı yapsaydı, “Bu ülke laiktir, inançlar arasında tarafsızdır, bu ülkedeki dindarları yok sayamazsın” diyecek miydin?!

Demeyecektin!

Sen hayatın boyunca hiç, anayasamızın ve yasalarımızın ilham kaynaklarını sorguladın mı?

Kanunlarımızı hristiyan-yahudi uygarlığından kopyalayarak aldığımız için, Hristiyanlar ile Yahudiler’in kutsal günleri cumartesi ile pazar günlerinin tatil yapılmış olmasını hiç sorguladın mı?

Bunun laikliğe aykırı olduğunu, Müslümanlar aleyhine Yahudi ve Hristiyanlar’a imtiyaz tanındığını, müslüman kimliğine yok muamelesinin reva görüldüğünü söyledin mi?

“Müslüman bir memlekette laiklik adı altında Yahudi ve Hristiyan şeriatlerinin hükmünü Müslümanlar’a dayatamazsınız” dedin mi?

Ve diyebilir misin?!

*

Amerikan Başkanı‘nın Kur’an‘a değil de İncil‘e el basarak yemin etmesi, sence ABD’de laikliğin olmaması anlamına mı geliyor?

Buna cevap verebilir misin?..

Hayır, siz salt Erdoğan’ı eleştirseniz sorun yok..

Fakat siz, gerçekte İslam düşmanısınız!..

Siz, müslüman kimliğinin düşmanısınız!..

Siz, Hz. Peygamber s.a.s. düşmanısınız!..

Siz, din ve vicdan hürriyeti düşmanısınız!..

Siz, “Tek Parti diktatörlüğü“nü özleyen gerçek diktatörlük yanlılarısınız!..

Siz, Müslümanlar’ın hikmet ve bilgeliğine dair bir cümlenin bile söylenmemesini isteyen fikir düşmanlarısınız!..

Siz, düşünce ve ifade hürriyetini sadece dinsizlik için isteyen faşist ruhlularsınız!..

Siz, alçaksınız!

Ve, sırf Erdoğan düşmanlığında aynı safta yer aldığınız için İslam düşmanlığınızı “hoşgörü”yle karşılayan, size tepki göstermeyen, sizinle işbirliği yapan Paralelciler ve benzerleri de alçaktır!

Yaptıkları alçaklıktı.

E-KİTAP: İSLAM’IN ŞERİATI, LAİKLİĞİN (SİYASAL DİNSİZLİĞİN) ‘DÜZEN’İ

 

https://www.academia.edu/101000818/%C4%B0slam%C4%B1n_%C5%9Eeriat%C4%B1_Laikli%C4%9Fin_Siyasal_Dinsizli%C4%9Fin_D%C3%BCzeni

İSLAM’IN ŞERİATI, LAİKLİĞİN (SİYASAL DİNSİZLİĞİN) ‘DÜZEN’İ

  

Dr. Seyfi SAY

 

İÇİNDEKİLER

 

BİRİNCİ BÖLÜM: LAİK (SİYASAL DİNSİZ) DÜZENİN KODLARI

BANA ANAYASANI SÖYLE, SANA KİM OLDUĞUNU SÖYLEYEYİM 5

“KÖTÜLÜĞÜ İSTEMEM, YAN CEBİME KOY!” 11

DEMOKRATİK “HERKES BANA ‘İTAAT’ ETSİN, ASAR KESERİM!” REJİMİ 17

ŞERİATÇILARI LAİKLİK (SİYASAL DİNSİZLİK) HESABINA TUFAYA GETİRMEK 25

GAYRİMEŞRU MEŞRUİYET ANLAYIŞI 34

 

İKİNCİ BÖLÜM: LAİKLİĞİN (SİYASAL DİNSİZLİĞİN) SAĞI SOLU, MUHAFAZAKÂRI DEVRİMCİSİ

AYNI MADALYONUN İKİ YÜZÜ 43

İSLAM DEVLETİ VE LAİK (SİYASAL DİNSİZ) DEVLET 53

SİYASETTE ÖVME VE ÖVÜNME 60

LAİK (SİYASAL DİNSİZ) SEÇİMLER, DİNÎ FARZLAR 66

BİR DE LAİKLİĞİ BEYAN İLE LAİKLİĞE DAVET MESELESİNİ AÇIKLASA 83

NE YAZDI, NİÇİN YAZDI? 85

HAYRETTİN KARAMAN’IN MASALI 91

 “OLMAYACAK DAVA” 98

SORUN İSLAMÎ NİZAMA GÖRE YÖNETİLMEME DEĞİL, İSLAMÎ NİZAM ALEYHTARLIĞI 112

İSLAMCILIKTAN LAİKÇİLİĞE, İSLAM'DAN SİYASAL DİNSİZLİĞE 118

 

 

ÜÇÜNCÜ BÖLÜM: TSE DAMGALI DİNDARLIK (YA DA KAMULAŞTIRILIP DEVLETLEŞTİRİLMİŞ DİN İSTİSMARI)

LAİK (SİYASAL DİNSİZ) DEVLET TARAFINDAN "GÜÇ VE ÖRGÜTLEŞME" İÇİN KULLANILAN İSLAM 129

DÂRU'L-HARB KONUSU 138

HANGİ GEÇİŞ DÖNEMİ? 163

SİYASETTE “YA HEP YA HİÇ” Mİ? 165

“SAHİH İSLAM” ETİKETLİ “SAHİH DEVLETÇİLİK” 175

DÜZEN, BEKA VE AHLÂK 185

TASAVVUFTAN BAHSEDERKEN ŞERİATÇI, DEVLETTEN BAHSEDERKEN ŞERİAT’I (HUKUKU) BIRAKIP AHLÂKÇI OLMAK 194

AYNI NOKTADA DURMA İNATÇILIĞI 200

HAYRETTİN KARAMAN HANGİ SAİKLERLE YAZIYOR? 206

PUTLAR VE “ÖRTÜLÜ” AKIL 215

DEVLETİN KUCAKLADIKLARI VE KOVALADIKLARI 222

SENİN SANMAMAN YETMEZ! 241

ŞEYH ŞAMİL VE KAPIKULU MOLLALARI 250

FİTNEYLE MÜCADELE Mİ, FİTNEYE HİZMET Mİ? 253

SEYYİD KUTUB İSTİSMARI 256

*

AYNI NOKTADA DURMA İNATÇILIĞI

 

Yeni Şafak yazarı Hayrettin Karaman “İktidar tenkit edilir ama…” başlığını taşıyan 9 Kasım 2017 tarihli yazısında şunları söylüyordu:

Ben referandumdan önce bir yazı yazmıştım, … maksadımın dışına çekerek eleştirenler, hatta hakaret edenler oldu. O yazımda özet olarak şunu demiştim: Bir inancı, bir davası olan insanların bir iktidarı desteklemelerinin ölçütü, o iktidar ile dava arasındaki ilişkidir. Eğer iktidar –davanın sahibi olmasa da- başarıya ulaşması bakımından elverişli ise ve herkesin (başka inanç, dava ve hedef sahiplerinin de) içinde oldukları gemiyi tehlikeye sokmuyorsa desteklenir, değilse desteklenmez.

Fıkıhta, “Vacip olanı tamamlayan, vacibin yerine getirilmesine yardımcı olan şey de vaciptir” diye bir kural vardır. O yazımda bu kurala da atıfta bulunmuştum.

Yine aynı noktada duruyorum.

Evet, Karaman’ın bu fetvası gaflettir..

Dalalettir..

Hıyanettir..

Gaflet, dalalet ve hıyanet oluşu, “iktidar“ı (yani Erdoğan‘ı ve Akparti‘yi) salt desteklemesinden kaynaklanmıyor.

Söz konusu desteği bir “vacip” olarak sunmasından, İslam’ı istismar edip kötüye kullanmasından, ve bu istismara alan açmak için İslam’ı tahrif etmesinden kaynaklanıyor.

*

Kurnaz Hayrettin efendi, bir yandan da “batıl cephesi”ne, “Siz endişelenmeyin, sizin için bizden yana bir tehlike yok” mesajı vermekten de geri kalmıyor.

“İktidar”ın herkesin kendi davası için “tehlike”siz olması garantisini veriyor..

Herkesin (başka inanç, dava ve hedef sahiplerinin de) içinde oldukları gemiyi tehlikeye sokmama şartı getiriyor.

Yani o başka inanç, dava ve hedef sahiplerine göz kırpıp işmarda bulunuyor.

Adeta, “Gemide keyfinizi sürmeye devam edebilirsiniz, biz sizin tehlikesiz biçimde menzil-i maksudunuza varmanız için burada kalem oynatıyoruz, birilerini FETÖ’den miras haşhaşla uyuşturmaya devam ediyoruz” demeye getiriyor.

*

Eğer “oy veren vatandaşlar“ın “iktidar”ın politikalarını desteklemesi vacipse, söz konusu “iktidar“ın o politikaları izlemesi evleviyetle vacip olur.

Akparti’nin izlediği politika ise, İslam açısından, en iyi ihtimalle, hak ile batıl’ın telfikinden/birleştirilmesinden ibaret..

Bunun değil vacip, caiz olması bile söz konusu olamaz.

Aslında burada telfikten söz etmek bile gereksizdir. Hakkın, batıl’ın emrine verilmesi söz konusudur.

Bu da, açıkça haramdır.

Hayrettin Karaman fıkhî gözbağcılık ve hokkabazlık sergileyip “vacibi tamamlayan”dan söz etmek yerine “haramı tamamlayan” sapmalardan bahsetme dürüstlüğünü göstermeye ne zaman başlayacak?

Galiba bu gidişle bunu sadece mahşerde yaptığına şahit olabileceğiz.

*

Türkiye’deki sözde özgürlükçü anayasal düzenin İslamî bir siyasal harekete izin vermediğini hepimiz biliyoruz.

Bu yüzden Erbakan, Millî Görüş ve Adil Düzen gibi tevriyeli ve tevilli ifadeler kullanıyordu.

Erdoğan ise, kendi siyasal hareketini “Millî Görüş gömleğini çıkardığını” söyleyerek başlattı.

Batı tipi “muhafazakâr demokrasi“yi savunduğunu söyledi.

Laikliği benimsediğini ilan etti.

Din devletini (İslam devletini) savunmadıklarını, din devletinin çağının geçtiğini ileri sürdü.

Din milliyetçiliğinin (İslam milliyetçiliğinin) ayaklarının altında olduğunu söyleme cüretini gösterdi.

Aziz Atatürk vurgusu yapmaya, onu “tüm yönleriyle kucaklama”dan söz etmeye başladı.

Üstüne üstlük, rejim yanlılarına, parti olarak gizli gündemlerinin bulunmadığı yönünde açıkça teminat verdi.

Düzenle ya da rejimle bir sorunları bulunmadığı yönünde güvence sundu.

Fakat bu arada, devlet ile milleti barıştırma adı altında, başörtüsüne kısmî özgürlük, imam hatip liselerine eşit haklar tanınması, okullarda Kur’an ve siyer derslerinin okutulması gibi müslüman halkı da memnun eden adımlar da attı.

Bu sayede, dinî hassasiyeti bulunan kesimlerin desteğini almayı sürdürdü.

*

Peygamber Efendimiz s.a.s. ile ilk müslümanların Mekke’de neler yaşadıkları bilinmektedir.

Öyle bir boykota maruz kaldılar ki, bir ara onlarla bütün sosyal ve ekonomik ilişkiler kesildi, açlıktan ağaç yapraklarını yemek zorunda bile kaldılar.

Halbuki Mekke ileri gelenleri Peygamber Efendimiz s.a.s.’e “iktidar” olma fırsatını sunmuşlardı.

Said Ramazan el-Butî’nin Fıkhu’s-Siyre‘sinden okuyalım (çev. Ali Nar ve Orhan Aktepe, İstanbul: Millî Gazete, s. 126-8):

… Keyfiyeti ve türü ne olursa olsun, davetin seyri konusunda lüzumlu gördüğün her siyaseti ortaya koymak hikmet olur mu? Ve nihayetinde hedefin, hakikate ulaşmak diye, her gördüğün yol ve sebebe sarılma yetkisini sana Şeriat koyucusu verdi mi? Hayır! Gerçekten İslam şeriatı gayelere yönelmeyi emrettiği gibi, sebep ve yollara başvurmayı da emretmiştir. O halde Allah’ın gayeye ulaşmak için vesile kıldığı belirli bir yolun dışında; Allah’ın emrettiği gayeye varmak için herhangi bir yola girmen, senin hakkın değildir. Siyaset-i Şer’iyye ve hikmetin kabul gören birçok anlamları vardır. Fakat, sadece meşru kılınan sebep ve vasıtaların hududu dahilinde olması gerekir.

Az önce yaptığımız nakiller buna delildir. Resulullah’ın, Kureyş’in ileri gelenlerinden gelen başkanlık veya hükümdarlık teklifini kabul etmesi, liderliği ve başkanlığı kendinde toplayarak, ileride bunu İslam davetinin gerçekleşmesinde araç olarak kullanması, [fıkhî derinlikten uzak yüzeysel bir bakışla] siyaset ve hikmet babında düşünülebilecek şeylerdir. Özellikle de sultan ve hükümdarın kişiler üzerinde kuvvetli bir otoritesinin olduğu göz önünde bulundurulduğunda, ideoloji ve ekol sahiplerinin, halk kitlelerine kendi ideolojilerini ve ekollerini kabul ettirebilmek için, kendi otoritelerini kullanma bakımından yönetimi ele geçirme fırsatını kullandıkları bir gerçektir.

Fakat Resulullah s.a.s. böyle bir siyasete girmeye ve bunu davası için bir araç olarak kullanmaya asla razı olmadı. Çünkü, bu bizzat davetin prensiplerine aykırı düşer.

Böyle bir tutumun, siyaset ve hikmet türlerinden telakkisi (sayılması) caiz olsaydı; elbette doğruluğu apaçık olan ile yalanını gizleyen bir yalancı arasındaki fark ortadan kalkardı. Davalarında sadık olanlar, ismi [sözde] hikmet ve siyaset olan [ilkesiz] geniş bir yol üzerindeki gözbağcılarla ve deccallarla karşı karşıya kalırlardı.

Şüphesiz ki, bu dinin felsefesi, her türlü gaye ve vasıtayı kullanmada doğruluk ve şeref kaideleri üzerinde kurulmuştur [Makyavelist fırsatçılığı, yalancılığı, aldatmayı kabul etmez]. Nitekim gayeyi ancak doğruluk, şeref ve kelime-i Hak [hak söz, batıl sözler değil] kıymetlendirir. Aynı şekilde vasıtayı da ancak kelime-i Hak, şeref ve doğruluk prensiplerinin tayin ve tespit etmesi gerekir [Gayenin sözde ulvîliği, güya bu gayeye yardımcı oluyor diye, araçların süflî olmasını kabul edilebilir hale getirmez].

Bundan dolayıdır ki İslam devletinin sahipleri, birçok hal ve durumlarda fedakârlık ve cihada mecbur kalırlar. Çünkü tuttukları yol, sağa sola fazla yalpalanmaya izin vermez [tehdit ve tehlikelerden kurtulmak için eğilip bükülemezler, saldırılara göğüs germek zorunda kalırlar].

Davette “hikmet” prensibinin, sadece davetçinin işini kolaylaştırmak veya meşakkat ve felaketleri bertaraf etmek için meşru kılındığını sanmak yanlıştır. Bilakis davette hikmetin (siyasetin) meşruiyetindeki sır sadece [Şeriat’in izin verdiği sınırları taşmadan] insanların akıl ve fikirlerine en uygun gelen yolları denemekten ibarettir [yoksa kolaylık var diye yanlış ve batıl araçlara yönelinmez]. Bunun anlamı şudur: Durumlar farklılaşır ve davet yolunun önüne, karşı çıkma ve yoldan alıkoyma gibi engeller dikilince; işte o zaman hikmet sadece savaş için araç gereç hazırlamak, malı ve canı feda etmekten ibaret olur [ya da hicret etmek, hicret imkânı yoksa sabır ve sebatla kendi davanı sahiplenmeye devam etmek olur. Gömlek çıkarıp davanı terk etmek, “davet yolunun önüne çıkan engeller” karşısında teslim bayrağı çekmek, Türkiye’de bazılarının laikliği savunmaya başlaması gibi o engelleri benimseyip savunmaya başlamak, küfür düzenine biat etmek, siyasal düzeyde İslam’ı savunmayacağı yönünde kâfirlere güvence vermek değil]. Gerçekten hikmet, ancak birşeyi yerli yerine koymak demektir [Küfür ayaklar altına alınır, hak ise yüceltilir]. Hikmet ile hilecilik ve teslimiyetçilik arasındaki fark işte budur. …

Özet olarak diyebiliriz ki; bir müslümanın, İslam’ın ahkâm ve prensiplerinden herhangi birini değiştirmeye veya davet ve öğüt vermede hikmete uyma adı altında, Şeriat’ın hudutlarını çiğnemeye ya da onu hafife almaya hakkı yoktur. Çünkü hikmete; ancak Şeriat’ın hudutları, prensipleri ve ahlâkî kaideleri dahilinde sınırlandırılmış ve kayıtlandırılmış olduğu takdirde hikmet olarak itibar olunur.