NASIR’IN VE HUMEYNİ’NİN BÜYÜK SUÇU

 

Bu İran-İsrail-Filistin meselesine bir defa girmiş bulunduk.. O halde devam edelim..

Boşluğa sesleniyor ve gölgelere hitap ediyor (veya kendi kendimize konuşuyor) olmamak için, Mustafa Özcan’ın fikriyat.com’daki (22 Nisan 2024 tarihli) son yazısı üzerinden gidelim.

Yazısının başlığı şu: “Yahudi asrı ve iki aldatıcı ideoloji”.

İki ideolojiden kasıt Nasırcılık ile Humeynicilik.

Özcan, bu iki ideolojiyi Filistin meselesi bağlamında tartışıyor.

Ona göre, “Nasır Arapçılık adına Filistin meselesinin mecrasını ve eksenini değiştirdi. İslam eksenli meseleyi Arap eksenli hale getirdi. Böylece Filistin meselesinin sahiplenilişini daralttı”.

1956-1970 yılları arasında Mısır’a hükmeden Nasır’ın (Cemal Abdünnasır) meseleyi Arapçılık meselesi haline getirmiş olduğu doğrudur..

Adam Arapçı, ırkçı.. Dolayısıyla olayı o açıdan görüyor.

Meselenin gerçekte İslam eksenli bir mesele olduğu da doğrudur..

Ama İslamî hassasiyeti bulunmayan bir adamın meseleyi İslam eksenli olarak ele almasını da bekleyemezsiniz.

Dolayısıyla Filistin meselesinin sahiplenilişindeki bütün kusur ve ihmalleri Nasır’ın sırtına yüklemek yanlıştır.

*

Gâvura kızılıp oruç bozulmaz.

Mesela Doğu Türkistan sorununu alalım..

Diyelim ki Türkiye ve diğer Türk devletleri Doğu Türkistan müslümanlarına salt Türklük adına sahip çıktılar, tamam bu, Doğu Türkistan davasının sahiplenilişini daraltmak olur da, sadece Türk devletlerinin kendi bakış açıları çerçevesinde ortaya çıkan bir daralmadır bu..

Diğer müslüman ülkelerin elini tutan yok.. O Türklük adına sahip çıkıyorsa, sen de İslam adına sahip çık..

Mesela ABD, görünüşte “insan hakları ve demokrasi” adına kör topal destek veriyor, veya destek veriyor gibi yapıyor.

Bir Türk devleti Doğu Türkistan’a Türklük adına destek verdiğinde, “Olayı daraltıyorsun, ya İslam adına destek ver, ya da verme!” denilebilir mi?!

Ya da şöyle soralım: Türk devletleri günümüzde olduğu gibi Doğu Türkistan davasına sahip çıkmadığında (Türklüğü aslında umursamadığında, sadece edebiyatını yaptığında), bu, otomatik olarak meselenin İslam davası olarak görülmesini ve sahiplenilmesini sağlar mı?!

Görüldüğü gibi şu anda Türk devletleri Doğu Türkistan meselesinde üç maymunu oynuyorlar, görmüyor duymuyor numarası yapıp ıslık çalarak kendi yollarına gidiyorlar..

Türklük de umurlarında değil, İslamlık da..

Dolayısıyla Nasır’ın Filistin meselesindeki tutumunu bu zeminde tartışmak boş birşeydir ve yanlış anlamalara yol açar.

*

Özcan’ın ikinci aldatıcı ideolojisi Humeynicilik..

“Nasır Filistin meselesini Arapların meselesi haline getirmişti. Humeyni de Filistin meselesini kendi meselesi ve İran meselesi yaptı” diyor.

Tamam da, bu mesele, birilerinin inhisarı altına girebilecek, tekeli altına alınabilecek bir mesele değil ki!..

Nasıl Güneş’i sadece kendi Güneş’imiz yapamazsak, nasıl atmosferi tekelimiz altına alamazsak, bu meseleler de öyledir.. Sahip çıkacak herkes için açık kadro vardır.. İzdiham yaşanmaz.

Humeyni nasıl “Nasır bu meseleyi Araplık meselesi haline getirdi, o halde ben uzak durayım” demediyse, bir Arab’ın ya da Türk’ün de, “Humeyni bu meseleyi kendi meselesi, İran meselesi haline getirdi” diyerek onu boşlama hakkı olamaz.

Eğer birileri Filistin meselesine Nasır ya da Humeyni sahip çıktı diye onu sahiplenmekten uzak durmuşlardıysa, işte asıl daraltıcı sahiplenme tavrı budur..

Bu, “Ya benim olursun, ya da ölürsün.. Ya benimsin ya da kara toprağın” demek gibi birşeydir.

Madem meseleyi ümmetin meselesi olarak görüyorsun, falanın filanın meseleye sahip çıkmasından niye gocunuyorsun?.. Bir ucundan o tutsun, bir ucundan da sen tut!

Nasır ya da Humeyni sahip çıktı diye meseleye/davaya niye sırtını çeviriyorsun?..

Senin lutfedip sahip çıkman için hiç kimsenin sahip çıkmaması mı gerekiyor?

Diyelim ki kimse sahip çıkmadı, senin sahip çıkacağının garantisi var mı?